Er is een pad gebaand, een weg gelegd
van toen naar nu. Naar hoeveel jaren later
ligt ergens vast, en wie er wandelt gaat er
zijn pelgrimsgang. Het pleit lijkt al beslecht,
de tocht is voorbestemd van het begin
tot waar de reizigers tot stilstand komen,
waar ons de rusteloosheid wordt ontnomen
van stof tot stof. Zo haalt de tijd ons in.
Of kun je anders lopen, overdwars?
Verdwalen in een onbestemd verlangen,
langs bomen waarin ijle liedjes hangen
van hemelsblauw, de geur van hooi en hars,
van witte kleren, rode appelwangen?
Alsof je elke dag wordt thuis ontvangen.