Wie niet bestaat, diens dromen zijn een tent
waarmee hij zich voor even kan bedekken
zolang hij niet kan blijven of vertrekken.
Jouw naam? Een nummer op een document.
Een lapje stof met aangespannen touwen,
zo makkelijk verplaatsbaar moet je zijn
en waar jij komt, is overal woestijn
van stuivend zand of van kantoorgebouwen.
Hier zijn we van het recht. En schone handen.
Het spijt ons jongeman, zo is de wet,
zo zijn de regels in beschaafde landen.
Vanavond gaan we zorgeloos naar bed.
Jij was er niet, hooguit een kleine smet,
als etensrestjes tussen onze tanden.