Orkanen komen meestal in twee delen,
daartussen zit het oog. Dan lijkt het stil.
Je kijkt heel even door een roze bril
en ziet een briesje door de bomen spelen.
Tot het weer losbarst, heviger dan ooit,
je hoort de spanten van de zolder kraken,
de stormwind rukt de pannen van de daken
en al je houvast wordt omvergegooid.
Zo gaat het ook in de geschiedenis:
soms lijken de orkanen uitgewoed
van Stalin, Hitler, Mao. Na de vloed
ebt alles weg, alsof het vredig is.
Maar er staan nieuwe dwazen in de rij,
vol machtswellust, vol nieuwe razernij.