Het is weer herfst. Het stormt in onze hoofden.
Een windvlaag rammelt aan de achterdeur,
ons koudgeschrokken hart verschiet van kleur,
de rozentuin die wij onszelf beloofden
staat vol met distels. Doornen in ons oog
en flarden mist die langzaam binnendringen,
de roep van ganzen, dwaze vluchtelingen
langs regenwolken, traag en pijnlijk hoog.
Je was gerust, je leefde als de dromers
die warm en veilig sliepen, jaren jong,
waar gras nog groen was, waar de merel zong,
je woonde in onsterfelijke zomers,
totdat de kou je hersens binnendrong.
Sta op! En proef de regen op je tong.