Waar zit het kwaad? Hoe kan een mens vervuilen?
Een stofje in het oog, een stukje kalk,
een vliegje, of een splinter, of een balk:
misschien dat je het kwijtraakt door te huilen?
Je weet het niet, daarom: genoeg gejankt,
de hoogste tijd voor handen uit de mouwen,
om puin te ruimen en iets op te bouwen
voor wie gevlucht is, wie is afgedankt.
Maar altijd weer dat knagen van die ratten,
aan houtwerk, idealen, of de droom
die eenmaal alle mensen zal omvatten.
Wie wast voor altijd onze hersens schoon
van misverstand en oordeel? Ach, misschien
dat onze ogen ooit weer helder zien.