Het gaat ons economisch stukken beter
en iedereen die naar zijn werk wil gaan,
komt ergens in een file stil te staan
van -opgeteld- haast duizend kilometer.
In Afrika noemt men ‘een uur te laat’
gewoon ‘op tijd’, maar hier zijn we veel stipter.
De een berust erin, een ander flipt er,
want tijd is geld in onze welvaartsstaat.
U snapt dat dit niet lang zo door kan gaan,
de weggebruikers klagen steen en been.
We moesten maar iets radicaals verzinnen:
wanneer ons hele land komt vast te staan,
gooi er een laag nieuw asfalt overheen
en hoppakee: gewoon opnieuw beginnen.