Ik was een jaar of vier, en op een dag
kreeg ik een doosje lucifers te pakken,
mijn vriendje zocht wat stro en dode takken:
ha, fikkie stoken, waar geen mens ons zag.
Wij waren heer en meester in ons land,
ontdekking of gevaar kon ons niet schelen.
Wat was er mooier dan met vuur te spelen,
de wangen rood, de vingers half verbrand.
Nu zie ik wereldleiders zitten poken
in ‘t smeulend vuur van wraak en misverstand.
Het laait weer op, zij schreeuwen moord en brand.
Zo doen de meesters die elkaar bestoken
totdat hun huid en haren zijn verschroeid.
Ze zijn hun kleuterjaren nooit ontgroeid.