Wanneer ons volk zijn samenhang verliest,
in kleine stukjes dreigt uiteen te vallen,
verlangen wij in stilte met z’n allen
naar strenge vorst. Iets dat ons samenvriest.
Och, dat een krachtig koufront ons bezocht,
dan trokken wij, de schaatsmuts op de oren,
van Leeuwarden naar Sloten en Stavoren
en Dokkum. Geef ons een Elfstedentocht!
Dan waren we voor één dag eensgezind
trotseerden dapper winterweer en wind,
als een sportief en samenhangend team.
Alleen maar feest! Van Sneek tot Bartlehiem
zat niemand meer te klagen of te jennen
en nergens een blokkeerfries te bekennen.