Elk land heeft zo z’n koningen en narren:
de koning heerst, en waakzaam als een sfinx
buigt hij voorzichtig mee, naar rechts, naar links.
De nar kijkt toe bij al dat harrewarren
en houdt zijn spiegel lachend in het licht,
het licht dat hoge heren niet verdragen,
dat bliksemflitst met onverwachte vragen,
een dure grap: hun ogen vallen dicht.
Ooit werd zo’n potsenmaker rap onthoofd,
maar nu niet meer: hier zijn we vooruitstrevend,
begripvol, democratisch en wellevend.
Je doet maar, stomkop, waar je in gelooft.
Zo wordt de clown gedoogd, hij houdt zich staand.
Hoelang? Zolang hij zich geen koning waant.