12-12-2022
Waarom het Sinterklaas dit jaar niet lukte
om echt bij alle huizen langs te gaan?
Geen tijd? Of lag het ergens anders aan?
De oorzaak was de grote kinderdrukte.
Die gastjes, vol met zoetstoffen en suikers,
ze stuiteren tegen zijn tabberd op,
ADHD’ers, junkies in de dop,
een soort wie-zoet-is-lekker druggebruikers.
Bij al die hordes opgewonden kleintjes
gaat Sint met angst en beven op bezoek.
Ze eisen smaak- en kleurstof, snoep en koek
en weigeren de doosjes met rozijntjes.
De zakken met gezonde mandarijntjes
die smijten ze in een of and’re hoek.
12-12-2022
Ik zie weer terug op een familiefoto
hoe veilig het geweest is bij ons thuis.
De meisjes speelden met een poppenhuis,
de jongens met een voetbal of een auto.
De oude rolpatronen legden vast
hoe men de taken onderling verdeelde.
Mijn broertje dat met knuffelbeertjes speelde,
was anders; hij kwam later uit de kast.
Vandaag de dag is alles meer ‘fluide’
en wie zich eenzaam voelt en onbeschermd,
kent die de naam die hoop en troost kan bieden,
de Ene die zich over ons ontfermt?
De Vader die ons kent tot op het bot,
heet ‘El Shaddai’, de moederborst van God.
12-12-2022
Ik heb een wit gezicht. Ik ben de clown,
geschminkt om vrolijkheden rond te strooien.
In feite loop ik maar wat aan te klooien,
ik struikel en ik val, ik voel me down.
Ik verf mijn huid. Men noemt mij zwarte Piet,
de kindervriend die strooit met luchtigheden,
tot ik de zwaarte voel van het verleden.
Wat zal ik doen? Deert oude pijn mij niet?
Kan ik mijn twee gezichten laten ruilen?
Misschien is het maar beter om te huilen,
de tranen langs mijn wangen laten gaan,
te wassen wat mij dreigde te vervuilen,
met niets meer om mij achter te verschuilen.
Ontroerd, ontdekt, ontmaskerd en ontdaan.
14-08-2022
Er is een pad gebaand, een weg gelegd
van toen naar nu. Naar hoeveel jaren later
ligt ergens vast, en wie er wandelt gaat er
zijn pelgrimsgang. Het pleit lijkt al beslecht,
de tocht is voorbestemd van het begin
tot waar de reizigers tot stilstand komen,
waar ons de rusteloosheid wordt ontnomen
van stof tot stof. Zo haalt de tijd ons in.
Of kun je anders lopen, overdwars?
Verdwalen in een onbestemd verlangen,
langs bomen waarin ijle liedjes hangen
van hemelsblauw, de geur van hooi en hars,
van witte kleren, rode appelwangen?
Alsof je elke dag wordt thuis ontvangen.
21-05-2021
(Geschreven t.b.v. de hulpactie 555 voor India en Nepal)
Wees welkom in ons mooie warme land.
Hier kon je gister nog de bloesemgeuren ruiken,
nu hakken wij de takken van de struiken:
wie sterft, wordt nog dezelfde dag verbrand.
De geuren van bederf, de stank van rook,
de smaak van bitter afscheid zonder woorden
van hen die ons in liefde toebehoorden.
De dader is een sluw, onzichtbaar spook.
Wij zijn er nog, maar doods en doodsbenauwd,
de lucht is zwaar. Het einde lijkt nabij,
ons bed is oud en hard als aanmaakhout.
Wees welkom als de bloesem zich ontvouwt,
maar nu: breng ons op adem, maak ons vrij.
Als u ons vindt, hier. Achter in de rij.
31-01-2021
Ik huilde, zoals iedere beginner,
toen ik vanuit het niets ter wereld kwam,
het niet-bestaan waarvan ik afscheid nam:
een eeuwigheid die ik mij niet herinner.
Dit leven kreeg ik lief: een godsgeschenk,
een lichtheid die een mens niet los wil laten.
De kosmos zit al vol met zwarte gaten,
een zwaarte waar ik liever niet aan denk.
En als ik ga: heb ik iets terug te geven?
Wat ben ik, een terloopse tussenzin,
een enkel woord ten dode opgeschreven?
Vertaal mij dan terug naar het begin:
nog eenmaal in een wereld zonder einde
geboren worden in de eeuwig zijnde.
29-09-2020
Wij zijn als kompels, stumpers in de mijnen,
gevangen in het donker van alleen.
Verlos ons, waai uw koelte om ons heen
totdat we boven zijn: waar lichten schijnen
die ons bevrijden van de dode huid,
wij die ons stekeblind, verloren waanden.
Snuit onze neus, houdt onze adem gaande
en blaas het mijnstof onze longen uit.
O meester, til ons op, haal ons naar boven
vanuit dit duister van onwetendheid,
zoals een arend die zijn vleugels spreidt,
dat deze ruimte, deze vreemde tijd
ons leert te doen waarin wij nog geloven:
een scherpe blik, geduld, barmhartigheid.
07-05-2020
Verkoop uw ziel aan dure apparaten!
Aan smartphones, tablets, laptops en zo meer.
We zijn er dag en nacht mee in de weer
en kijk, Big Brother houdt ons in de gaten.
Het wereldwijde web! Wij zitten daar
als argeloze vliegjes in gevangen
en niemand heeft die grote spin zien hangen
die ons verslinden wil, met huid en haar.
Hij kent uw naam, uw nummer en uw smaak,
uw vrienden, uw geheimen en uw dromen.
En wij maar denken dat het goed zal komen;
intussen grijnst de spin vol leedvermaak.
Het virus is een tijdelijk probleem.
Wat blijft is het verdorven geldsysteem.
30-04-2020
Ik had in de theaters kunnen staan
als niet het virus op was komen dagen.
Nu word ik met een mild soort onbehagen
gedwongen muzikaal online te gaan.
De virtuele wereld! Surrogaat
voor echte warme mensen in de zalen.
Geen lied, geen dans, geen spiegel vol verhalen
waarin hun eigen ziel te lezen staat.
Cultuur is niet een zaak van de elite,
maar onze levensbron in de woestijn:
verwondering, verbeelding, toekomstdromen.
Eén ding staat vast: ik was niet te genieten
wanneer er geen verbeeldingskracht zou zijn.
Dan was ik van ellende omgekomen.
22-04-2020
Het afstand houden valt ons allen zwaar:
de kroegbaas kan geen bier of mop meer tappen,
de kok zit werkloos op zijn runderlappen,
de kapper met zijn handen in het haar.
De luchtvaartmaatschappij zit aan de grond,
bedrijven keren haast geen dividend uit,
de campinghouder vecht zijn vrouw de tent uit
en in de trimsalon zie je geen hond.
En iedereen, werknemer of freelancer,
heeft wel een mening, ondoordacht of diep.
Zo loopt de spanning op en wordt intenser.
Toch roep ik hier wat Rutte ook al riep:
houd afstand! En vooral van influencers,
u weet wel, influenza? Dat is griep!