Het licht verbrokkelt aan de horizon,
de avond valt. Dit zijn de donkere dagen.
De kerstboodschap ligt in de winkelwagen
en iedereen kruipt weg in zijn cocon.
De broze mens is bang en aangeslagen,
een wolk van boosheid heeft het licht gedoofd;
de vrede waar haast niemand in gelooft,
is ver. Het onrecht is niet te verdragen.
Toch zingt er nog, hoog in de bomenkruin,
een merel. En haar lied maakt alles lichter,
het zegt: er is een ongerepte tuin,
die van de dromer, pelgrim, danser, dichter,
de tranenvanger en de vredestichter,
de dwaas die durft te dansen op het puin.